خانه به دوش

این روزا بین قم و تهران رفت و آمد می کنم. سخته ولی بهتر ازین هست که شب رو پانسیون باشم. پانسیونی که اصلا شرایط مناسبی برای آسایش و آرامش نداره.

باز خوبه قطار سریع السیر راه آفتاده . با قطار میام و با قطار هم برمیگردم.

فقط خدا کنه این همه زحمت نتیجه مثبت بده. و عاقبت بخیر و موفق بشیم.

به شدت کم خوابم. ولی خوشحالم که شب ها میرم پیش والدینم و فرصتی دارم برای بودن با آنها.

الهی سایه پدر و مادر ها همیشه بالای سر بچه هاشون باشه.