خاطره دفاع ....بدون پاورپوینت

شب قبل از دفاع قرار بود دو سه تا از بچه ها بیان و توی جمع و جور کردن وسایل پذیرایی کمکم کنند ولی صبح روز دفاع همه شون تقریبا مشکلی براشون پیش اومد و نتونستند بیان. من بعد ازینکه دو بار پاورها رو برای خودم مرور کردم با اینکه دوستم بهم گفته بود که حتما یه نسخه از پاور در فلش بردارم ولی به خاطر اینکه یه دفعه ساعت زود گذشت و من هنوز وسایلمو جمع و جور نکرده بود کاملا فراموشم شد و اینگونه که بدون هیچ نسخه ای از پاور راهی جلسه دفاع شدم. اونجا تا سیم پروژکتور رو وصل کردیم لب تاب قاطی کرد و دیگه ویندوز بالا نیومد و من ماندم و یه اتاق دفاع و اساتید داور که یکی پس ا زدیگری داشتند میومدند.توی اون چند دقیقه به حدی استرس بهم وارد شد که مطمین بودم نمیتونم دفاع کنم و از ترس رفتم راهرو و دیگه به اتاق دفاع برنگشتم در همین حین برادر و استاد مشاورم در حال تلاش برای درست کردن لب تاب بودند ولی نشد که نشد. تا اینکه استاد راهنما اومد راهرو و همراه با برادرم سعی کردند که آرومم کنند و بهم بقبولونند که باید بدون پاور دفاع کنم.

وقتی وارد شدم استاد داخلی گفت هیچ اشکالی نداره یه لیوان آب بخور و شروع کن...استاد مشاورم هم به شدت به رفتارش بهم آرامش می داد و با نگاهش حین توضیحاتم استرسم رو کمتر و کمتر کرد.

من در دوسه دقیقه اول طوری مسلط توضیح دادم که دیگه استرس تمام شد و فقط کمبود وقت باعث می شد که تند حرف بزنم و حتی فرصت خوردن یه ذره آب برای خیس کردن گلو هم نداشتم...در اخر اساتیدم همگی از تسلطم راضی بودند و تعریف کردند. استاد داور خارجی ایرادهایی گرفت که معلوم بود چندان کار رو مطالعه نکرده و استاد داور داخلی به خوبی ازم دفاع کرد و بهشون توضیح داد که اشتباه نظر داده. خود استاد داور داخلی به شدت از کارم خوشش اومده بود و کلی تعریف کرد و مخصوصا اینکه کار طبق احساس نیازم و احساس مساله در بیمارستان، انجام شده به شدت عالی هست.

در اخر هم نمره.... داده شد.

بعدا اساتیدم و حضار همگی نظرشون بر این بود که بهتر شد که پاور نبود چون اینجوری به همه ثابت شد که کار پایان نامه رو خودم همه رو انجام دادم و کاملا به کارم مسلط بودم.

خدا روشکر بابت همه توجهاتش مخصوصا در اون لحظات..