همراهان عزیز...
ممنونم از همراهی همیشگی تون.
آدرس وبلاگ جدیدم رو براتون میفرستم.
اینجا دیگه جای ماندن نیست....
الگویی که همکارانم دارن کار می کنند ،دقیقا الگویی بوده که من طبق تجربیاتم ساخته بودم.
صاحب الگو در شرف برکناری هست ولی نمونه کارش داره الگوبرداری میشه....
چکار باید می کردم که نکردم؟
اگر استخدام نشم و بیرونم کنند چه کنم؟
راههای پیش رو...
۱.
۲.
۳.
خودم رو برای شرایط سخت آماده می کنم.چه راههایی پیش رو دارم؟
سلام دوست عزیز که برام پیام گذاشته بودید...
خیلی ممنونم از محبت شما.
الهی که سال جدید برای همه برای همه مون یه سال خوب باشه.پر ازسلامتی و برکت و اتفاقات خوب..
از همه اونایی که به آرزو و دعا اعتقاد دارند، تقاضا دارم دعا کنن برای خوشبختی یدونه خواهرم...
سال ۴۰۱ در حالی داره تموم میشه که من به آشوب عمیقی برخوردم...
دیشب عقد تنها خواهرم بود..(کوچکتر و با فاصله زیاد)
از زمانیکه این موضوع مطرح شد تا اینکه به نتیجه برسه تقریبا هیچ شبی زودتر از ۲ نخواییدم..و با استرس شدیدی پیش اومدم...
برای خانواده داماد،دیشب جزو قشنگترین شبهاشون بود...شایدم برای پدر و مادرم نیز...
ولی برای من نه....
دقیقا از دیروز که خطبه عقد جاری شد،گویی بخشی از وجودم ازم گرفته شد...
و تا الان اشک رهام نمی کنه....
پیش ازین فکر می کردم یه روزی بیاد که س بفهمه که من در قالب خواهر،چه لطفهایی بهش داشتم....
ولی دقیقا از دیشب میگم ای کاش خواهرم اینقدر در زندگی مشترکش امنیت و آرامش داشته باشه که هرگز نفهمه که من چه کارایی براش کردم....
قبل از دیشب (دقیقا تا قبل دیشب)با خودم فکر می کردم روزی که خواهرم ازدواج کنه، ذهنم کمی سبکتر میشه و می تونم به خودم بیشتر بپردازم ...به زندگیم و آینده م...
ولی از دیشب نگرانم که نکنه س به خاطر شرایط، ناخودآگاه مجبور به ازدواج شد...
از دیشب تازه فهمیدم که در تمام این سالها،نه تنها سعی کردم خواهرش و حتی دوستش باشم بلکه ناخودآگاه براش مادری هم کردم...
و من تازه فهمیدم که س بخشی از وجودم بوده....
و همین حس نمیزاره اشکهام بند بیاد و نمیزاره بخوابم...در حالیکه پدر و مادر و برادر ، خوابن....
و اینکه خواهرم تو خونه ما،غریب بود...توی جهنمی بزرگ شد که پدر مادرش براش ساخته بودند...
و این تجربه احساسی جزو عمیق ترین تجربه های وجودم هست....
دیروز ولتناین بود...
بهانه ای برای یادآوری دوستی ها و عشق ها...
روز قشنگیه ولی قابل تامل...اینکه آیا واقعا دوستی ها بر پایه خیرخواهی و...دوست داشتن ها واقعی هست؟
بعضی ها به بهانه ولنتاین، طرف مقابلشون رو به نوعی وادار به خرید کادو می کنند و...
بعضی افراد به بهانه این روز،کادوهای گرون قیمتی میخرند در حالیکه فلسفه اون رابطه مبتنی بر منطق و تعهد و...نیست.
عمیقا آرزو می کنم همه دوستی ها به خیر و انسانیت و تکامل ختم بشه...مخصوصا اینکه به دور از آسیب جسمی و‌روحی باشه..
خودم رو آماده خواهم کرد برای
روزی که خواهرم ازدواج کنه(به زودی ازدواج خواهد کرد)...
برای روزی که آثار میانسالی رو بر بدنم مشاهده خواهم کرد....
برای روزگار غریب و تنهایی ام....
باید از خود، یک من قوی بسازم که تمام روزهای سخت رو تحمل کنه و چه بسا روز به روز جوانتر و با انرژی تر بشه....
و همواره ته دلم امید دارم به معجزه خداوند...
امشب رفتم حرم و برای همه آرزومندها زیارت کردم.
تقریبا دو هفته ای هست که بعضی تماسهام با چالش هست...
مردم عصبی ان...با کوچکترین اشاره ای منفجر میشن و شروع به پرخاش میکنند.
چقدر سخته ولی باید مدیریت ارتباط موثر رو بهتر یاد بگیرم...
مطمئن نیستم که پول خوشبختی میاره و تقریبا مطمئن شدم که پول شعور نمیاره.
این روزها با بیمارانی صحبت می کنم که از مشخصات تلفن و آدرس محل زندگیشان متوجه میشم مرفه هستند. بعضی هاشون اینقدر با بی شعوری و بی ادبی باهام حرف میزنند که اگه نماینده ریاست نبودم، جوابشونو طوری می دادم که خفه شن...
مال مردم خوردن حرومه.مال حروم هم تعارف نداره.
بهم رحم کنیم که بهمون رحم کنند.
همه جا دزدی...
از جیب همدیگه...
از یه ذره تا یه عالمه...
اینجوری هستیم که اینجوری میشیم.
امروز برای اولین بار در طول تاریخ مشاجرات، سکوت کردم.
هیچگونه دخالتی نکردم و دیدم چقدر آرومم،فقط انرژی زیادی بابت سکوتم هدر دادم...
ولی خوبه..