دنیای من و کارم

کار در بیمارستان، صحبت با بیماران، دنیای خاصی رو برای آدم ایجاد می کنه...بیمارانی که قرار بوده فرداش مرخص بشن ولی متاسفانه خونه برنگشتند.

بیمارانی که از مسیر مرگ برگشتند و شکرگزاری مستمر انجام میدن.....

و یک مسیری رو ایجاد کرده که آدمی فقط بتونه از آنچه می‌تونه بدتر بشه ، شکر گزار باشه...

همسایه جوان مون که در عرض چند روز از تشخیص سرطان تا مرگ، چند روز بیشتر طول نکشید...

فقط باید شکرگزار باشیم از بیم حوادث بدتر....