به مناسبت تولدم....

امروز به این سوال فکر می کردم که چرا به دنیا اومدم؟

و به این نتیجه رسیدم که شاید به دنیا اومدم تا زیر دست مادری بیمار و پدری ضعیف بزرگ بشم که با رفتنم به دانشگاه و یک تنه کار کردن و درس خواندن در یکی از بهترین دانشگاهها...به خودم و دیگران ثابت کنم :

که میشه دختر بود و در شهری دیگر دور از خانواده هم کار کرد هم درس خواند...بدون هیچگونه حمایت خانوادگی....

میشه بدون ارتباط چهره به چهره پای درددل انسانهایی نشست که بیمار بیمارستان محل کارت بودن و باهاشون همدلی عمیق داشت...

و من وقتی پشت سرم رو نگاه می کنم جای دونه دونه ی مشکلات  زندگی روی  قلبم مونده ولی دارم ادامه میدم حداقل به لحاظ اقتصادی دارم خوب کار می کنم....

و قطعا در ادامه زندگی ام هم قراره مسیری رو برم که به همه دختران هم سنم نشون بدم که یک دختر در عین لطافت می‌تونه قدرتمند و جنگجو باشه...

و من برای زندگی ام تا آخرین لحظه تلاش خواهم کرد...تا آخرین قدم پیش خواهم رفت....