امشب رو یادم نمی ره.....

انتظار ندارم کسی معنی این یادداشتم رو بفهمه...

من توی زندگیم فقط دو تا آدم امن داشتم که جای همه نداشته های خانوادگی و.... حمایتم کردند....

روانشناسم و رییس روانشناسم....

و امشب هر دوشون، از دانشگاه رفتند و من دیگه نمیتونم داشته باشمشون....

ناخودآگاه ترین رفتار فقط گریه ست و غم سنگین شفاف ترین حس و این سوال که(( چرا زندگی من طوری باید باشه که هیچ حمایتگری نداشته باشم که به وجود این افراد اینگونه نیاز داشته باشم؟؟؟؟؟))

اولین و تلخ ترین و سنگین ترین سوال...