موود خویش فرما

امروز از صبح مهمون داشتیم . طبق معمول تمیزکاری خونه و پخت و پز..

از عصر تا حالا موودم پایینه.

داییم زندگی سختی داره مخصوصا به لحاظ اقتصادی...سال پیش یکی از دخترهاش شبانه هوشبری قبول شد و امسال دومی آزاد پرستاری قبول شده. دایی بدون هیچ تردیدی هر دوشون رو فرستاد دانشگاه و با همه توانش داره تلاش می کنه شهریه شون رو تامین کنه...

امروز وقتی در مورد دختراش صحبت می کرد، ناگهان یاد سال گذشته افتادم شبی که سمیه خبر قبولیش اومد...و بهش گفتن دانشگاه نره چون پول ندارند....و یاد اون شب خودم افتادم یاد اون شبهای خودم ....

میدونید چیه؟

هر کسی بچه داره باید و باید و باید اساسی حمایتش کنه مخصوصا برای درس و تحصیلش....

بازم میدونید چیه؟

خیلیا لیسانس و فوق می گیرند ولی بعضیا با شرایط خیلی سخت این کار معمولی رو انجام میدن....فرایندنگر بودن گاهی مهمه تا برایندنگر بودن

بعضی ها برای فرار از خونه میرن دانشگاه ، بعضی فقط برای اینکه پول داشته باشن کار می کنند....ولی بعضیها میرن دانشگاه چون به رشته شون علاقه دارند..و تمام تمرکز و وقتشون رو روی همون میزارن...و بعضیها سر کار میرن چون به اون کار عشق دارند...

میدونم که با سیستم آموزشی فعلی بالای ۷۰ درصد افراد جامعه همین وضع رو دارند....

باید ازین افکار و غم ها فاصله بگیرم .....

با فکر بهترین دانشگاه ایران و بهترین بیمارستان ایران نردبون بسازم برم بالا....

اشکامم فقط با لب آستینم پاک می کنم...نمیدونم  چرا اینجوری حسش بهتره...