و خدایی که درین نزدیکی ست...

از لابلای خاطرات دانشجوییم، الان یادم افتاد که وقتی بخاطر مشکلات روحی، دچار مشکل تحصیلی شده بودم، وقتی حل شد...همممممه دوستام به اندازه خودم خوشحال شده بودند و بعضی هاشون از شوق اشک میریختند و می گفتند:خدا به واسطه تو و مشکلاتت و حل شدن اون مشکلات بهمون یادآوری کرد که معجزه هست و خدا قطعا هوامونو داره....

و من غافل از اون روزها، زانوی غم بغل گرفتم در حالیکه قطعا ته مسیر تلاش، معجزه وجود داره....

چی شد یاد این موضوع افتادم؟

خاله میگه چندین مورد جهت خواستگاری از خواهرم به خاطر وضع مامان، جرات ندارند مطرح کنند...

ایشاله ته داستان من و خواهرم هم معجزه ای بشه که همه با دیدنش به رحمت خدا مطمئن تر بشن...